Dag 29: Black Friday?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Helaas nergens korting gekregen, maar de ruggenprik ging goed! 

Good morning!

Mijn ouders waren er al op tijd bij om me even succes te wensen, de prik was dit keer al om 11u. Anouk is de hele dag op pad met collega’s,  dus beter dat het goed gaat, wil niet dat zij zich zorgen moet maken! Het hele team hier heeft er in ieder geval goed werk van gemaakt om mij niet nog een keer een rotgevoel te geven van de prik, en dat is ook zeker gelukt! Mike de verpleger speciaal mee zelfs, en het ging ook gewoon weer goed net als de eerste.

On my way!

Was met een half uur (10min met operatie, vlotjes) weer terug op mijn kamer, ouders er gelukkig ook nog om even te spieken hoe het gegaan was. Alles was goed, artsen voorbereid, prik ging ook redelijk gevoelloos. Dus ik had vorige week gewoon domme pech eigenlijk. Op deze manier vind ik het niet erg om vaak te moeten doen. Tijdens mijn lunch zijn zij even bij mijn huis geweest, wat boodschappen gedaan en de kat aandacht gegeven. Super lief! Ondertussen hoor ik dat Anouk op de indoor pistes staat, kan haar geruststellen dat het goed ging dus hopelijk voor haar haar welverdiende rust & plezier 🙂 

Na de lunch paps & mams weer over de vloer, heerlijk wel omdat ik dit keer fit ben en een fijn gevoel dat zij niet op tijd staan of iets. Heerlijk gepraat, in de woonkamer gezeten en uiteraard ook nog even aan het werk gezet haha! Heerlijk dagje gehad zo, nog even samen met de DWDD gekeken, was leuk zo 🙂 

Paps mag gelijk weer klussen 😉 

Anouk heeft het ook goed naar haar zin, heel eventjes gesproken voordat ik ging slapen, en zij stappen. Ik ben benieuwd naar al haar verhalen 😉 Mijn dag was relaxt, ga heerlijk ontspannen het weekend in. Komt ook weer bezoek, dus nog steeds niks te klagen! Oh, en dankjewel weer voor de post, en ik merk dat Sinterklaas nog steeds op de hoogte is, dus zal me vanavond met de bonte avond netjes gedragen 😉 

Lees & eet voer 🙂 

Dag 28

Vandaag de nobele taak tot mij verricht om het aantal parkeerplaatsen van P1 te tellen! Best een karwei kan ik je vertellen haha. Heeft me aardig wat moeite gekost, mede door de Prednison, maar het is gelukt. Hoeveel plekken denken jullie? Pas de volgende keer geef ik antwoord 😉 

De rest van de dag was heel relaxt. Heb voor mijn doen veel gelopen, lekker veel bezig geweest (met niks, maar oké). Simpelweg een fijne dag 🙂 Anouk heeft weer eten meegenomen, en ik kan dus ook níet boos worden gelukkig! Ze was wat vergeten, maar deze keer niet uit m’n slof geschoten of iets, we konden er allebei dit keer wel om lachen 🙂  

Dag 28 update

Ook nog een leuk persoonlijk kaartje en ballon gekregen! De Chemo on the Beach & Prednison Daquiri klinken hemels haha. Thanks Pat, Quin, Luc, Robin en Jas! Lang leve Team Escalatie! 

Ik dacht ik wil Anouk ook even de groeten aan de kat laten doen thuis, laten weten dat ik ook met Soyala meeleef, maar ze was niet onder de indruk.. Helaas! Op naar morgen, de ruggenprik. Ik zie er niet tegenop, de artsen hier doen nu al hun best, Mike de verpleger gaat mee dus ik ben er klaar voor 🙂 Good night!

Dag 27

T schijnt buiten heeeel koud te zijn, heb daar weinig last van haha! Een nachtje veel gewekt omdat mijn suikers zo hoog waren, maar dat is de rest van de dag goed laag gebleven. Even de ochtend update: 

Het begin van de middag was even gezellig met mijn zus! Heerlijk bijgepraat en scheelt dan ook dat zij ook wat vaktermen kent 😉 Jaimie heeft een verrekijker voor me meegenomen, nu kan ik nog verder de stad in gluren haha! Al moet ik bekennen, heb nog niet eens het aantal parkeerplekken van het ziekenhuis geteld, sorry!

Aangezien het woensdag is, ook gelijk maar fysio doen. Altijd even een moment van aarzeling, maar we trainen gelukkig nooit alleen. 

Fysio!

Ja het is geen sportschool stand, dat doen we volgend jaar wel weer! En bij de sportschool krijg je geen stickers als je goed getraind hebt, hier wel haha.  Ik ga voor een volle kaart, dus moet blijven trainen 😉

Elsa heeft weer flink haar best gedaan ook, door voor het eerst in haar leven Pasta Carbonara te maken! Super lekker ook, en tuurlijk ook een tikkeltje stylisch, het moet er tenslotte wel goed uit zien.. 

Heerlijk mijn buik vol gegeten, wij allemaal trouwens want Anouk & Onno waren er ook bij, gezellig diner gehad zo. En jaloers dat de rest hier was natuurlijk 😉 Het was weer een heerlijke dag, op naar de volgende! Het is trouwens alweer dag 17 sinds ik opgenomen ben hoorde ik vanochtend, niet bij stil gestaan maar tijd gaat (gelukkig) snel zat blijkbaar.. 

Dag 25 & 26

Zo, ik kruip ook weer in mijn pen! Zoals Anouk, en wij al vertelden, ook de mindere dagen horen er bij. Gelukkig weer helemaal opgekrabbeld! 

Maandag begon met een nieuwe ‘cocktail’ van chemo, heel benieuwd natuurlijk of ik nu minder, meer, andere bijwerkingen zou krijgen. Zeker ook met het oog op mijn hoge suiker in mijn bloed door de Prednison. Maar het viel allemaal mee! Kleurstof was wel leuk, net of ik aan de limo zat haha! En besef even: Pred-nison & Leuke-mie, je zou het bijna een thema feestje noemen.. 

Limonaaaaaade

De rest van de dag rust, bijkomen en lekker een hapje kunnen eten zonder problemen. Door naar dolle dinsdag! 

Ze komen van ver!

Superleuk! Yvonne en Gea, helemaal met de trein vanuit Groningen hier heen gekomen. Ik had al een goede dag, maar dit maakt de dag alleen maar beter! Lekker bij kunnen praten, goede opkikker. Thanks familie! 

Ik had de smaak te pakken, dus gewoon ook even een update tussendoor: 

Random update

En echt hoe gaaf. Dan denk je dat je al een top dag hebt: Komen Elsa en Michelle met een PAARD van een present aanzetten! Van iedereen, kantoor, horeca, backstage, freelancers, security en nog meer: ONE LOVE, THANKS 🙂 Ja dit is take twee, de eerste hield ik totaal niet droog 😉 

Big Surprise!

En als afsluiter, lekker samen eten met Anouk (echt, die ping en klaar blijft een aanrader!), met een toetje. Oh ja, en een malt biertje.. shh 😉 

Toetje 🙂 
Goodnight!

Dagen 22-24: Weekend

Dit weekend weinig op het blog gezet en daar is helaas een reden voor. Nadat vrijdag middag de ruggenprik tot 2 keer aan toe mislukt was, hebben we een emotioneel weekend gehad. 

Vorige week vrijdag ging de ruggenprik super makkelijk en viel het onwijs mee. Er was een fijn team aan artsen die echt de tijd namen om de prik te doen en het was dan ook zo gepiept. Deze week was het helaas anders.. Chris werd opgehaald, zonder dat er van te voren iemand bij hem was geweest. In de röntgen kamer (waar ze de prik zetten in verband met eerdere rugproblemen) kwam de arts tot de conclusie dat hij niet kon prikken op de plek waar hij dat graag wilde. Dat was een voorbode voor de rest. Hij heeft daarna 2 keer misgeprikt en de derde keer moest hij zich omdraaien met de naald in zijn rug, angstaanjagend! Gelukkig is het wel gelukt om een klein beetje hersenvliesvloeistof af te nemen en de chemo erin te spuiten. Terug op de afdeling heel erg goed opgevangen door de verpleegkundigen en ze gaan voor volgende week gelukkig dezelfde arts inzetten die de prik de eerste keer gedaan heeft. Hopelijk was dit een eenmalige actie! 

Rond 7 uur kwam ik met eten aan in het ziekenhuis. Speciaal moeten afkoelen op de au bain marie manier, omdat er anders te veel bacteriën bij het eten kunnen komen die Chris ziek kunnen maken. Iets waar we nu echt niet op zitten te wachten. De maaltijd opgewarmd in de magnetron en hier lekker van gegeten. Na het eten verwachtte Chris een toetje, maar die was ik vergeten.. Dat was niet zo handig, want daar hadden we nu bijna ruzie om. Chris was nog van slag van die middag, heeft last van de prednison en is nog steeds erg moe door de chemo. Hierdoor was hij een beetje prikkelbaar. Ik ben heel erg moe door alles wat er nu speelt, ik had eerder in het ziekenhuis willen zijn en op de weg waren de mensen vervelend. Dus ook een beetje prikkelbaar. Dit kon niet goed gaan, maar gelukkig hebben we ons in weten te houden en is er geen bom ontploft op de afdeling 😉

Na het eten hebben we nog even samen op bed gelegen, waar de tranen in overvloed stroomde. We hadden beide geen super dag gehad en toen kwam toch ook wel de realisatie dat het best heftig is wat we nu allemaal mee maken. Gelukkig zijn we super blij dat we dit samen kunnen doen, want we hebben veel steun aan elkaar. 

Wat een tranen

Toen we eenmaal uitgejankt waren, ging ik onderweg naar huis. Bij de auto mijn ouders gebeld, want daar wilde ik heel graag naar toe. Mijn moeder heeft me toen opgehaald en ben ik lekker naar Schagen gegaan om even tot rust te komen. Chris heeft zijn rust in het ziekenhuis gepakt, want die kan toch nergens heen 😉

Vrijdag was er een dikke boodschappenlijst naar Elsa gegaan. Ik zou naar huis toe gaan en hij wilde toch wel heel graag wat drinken en proteïne yoghurttjes hebben. Zaterdag kwam Elsa aan met een dikke boodschappen tas, met alles in drievoud. Ik denk dat als het ooit crisis wordt in het ziekenhuis, dat alle patiënten van de afdeling hier op zijn kamer zullen zitten! Thanks Elsa! 

Vandaag heeft hij ’s morgens bezoek gehad van zijn ouders en ’s middags kwam ik met mijn ouders in het ziekenhuis. Ondanks dat het heel fijn is om even weg te zijn, wil ik toch ook heel graag hier zijn en voelde het goed om weer samen te zijn. Vanavond even lekker gegeten met z’n 2en (dit keer wel een toetje meegenomen, want een ezel stoot zich niet 2 keer aan dezelfde steen). Chris is verschrikkelijk moe, dus die gaat lekker slapen. Ik ga lekker naar huis toe, even met Soyala knuffelen en ook lekker slapen. Morgen weer een nieuwe dag, met een nieuwe cocktail van chemo’s voor Chris. We zijn benieuwd hoe dat gaat uitpakken! 

Dag 20

We zijn er nog hoor! Het is even een ritme vinden tussen de vermoeidheid door, maar het gaat nog steeds lekker! Mijn eerste ontbijt na 24 uur chemo gister was wel even spannend: 

Good morning!

Gister verliep rustig, ouders en Rachid zijn langs geweest. Anouk uiteraard ook weer, maar verder vooral veel dommelen. 

Vandaag de dag dat ik voor het eerst de fysio bezocht! Hoe snel de chemo werkt op je fitheid? Nu was ik al niet mister fitboy maar damn, na een 0-test was ik al aardig kapot. Maar ondanks de vermoeidheid toch nog een keer (stuk) van de les gevolgd. Het is zwaar als je zo vermoeid bent, maar geeft wel een lekker gevoel van beweging. En het is nog gezellig ook gelukkig! 

Fysio!

Ik heb niks besteld voor avondeten, want Anouk komt met een verrassingsmaaltijd om gezellig samen te eten! Hou je vast, Anouk aan de kant en klaar.. 

En de Iglo ‘Ping & Klaar’ Lasagnette is bij deze goedgekeurd! Tikkeltje kleine portie, maar behoorlijk aardig te eten! Het is niet zoals thuis, maar we maken er wel het beste van. 

Ook vandaag en gister weer veel post gekregen, en speciaal voor de Blommetjes het uitpakmomentje, mijn sinterklaas is op de afdeling dus we houden ons zoet! Wij gaan nog even luieren, hier is alles in orde. Dus zoals vroeger: Oogjes dicht & snaveltjes toe! 

Dag 18: The start

Dan is eindelijk de dag daar, de dag waarvan je weet dat ie ging komen. Maar weinig zenuwen, redelijk geslapen. Anouk is blij dat ze met de fiets is gekomen haha! 

Ik maak kennis met mijn mattie die de komende maand altijd naast mij zij zal staan. De flitspaal, a.k.a Freddy. De paal die alles mee gaat maken haha. Als warming up een spoelmiddel om alles schoon te maken, let’s go! 

Dan nu naar het echte werk! De altijd vrolijke verpleegkundige komen met ons het feestje starten met een dosis gezelligheid, we zijn er klaar voor! Dat het gek of zwaar voelt? Nee, juist een enthousiast gevoel, als een belangrijke wedstrijd waar je echt zin in hebt, raar maar waar. Let’s get this party started! 

Let’s go!

Was dat het? Ja blijkbaar was dat het voor zover. Zakje 1 leeg laten lopen en door naar de volgende. Heb er nog weinig van gemerkt, al moet ik wennen om Freddy overal aan mee te nemen (anders kom ik zelf ook niet ver haha). Maar een geruststelling dat je je niet hatseflats kut voelt 🙂 Plus een leuke verrassing tijdens de lunch! 

Ik mocht nog even op de foto voor mijn longen, met bij terugkomst een leuke verrassing! Eindelijk twee, want Freddy heeft zijn dienst deze week al gedaan. Alleen maandags chemo, voor de rest niet aan het infuus (tenzij er complicaties zijn. Scheelt weer! Verder weinig bijzonderheden, ben op tijd gaan slapen want moe was is wel! Maar geen andere narigheden nog, hopelijk blijft dat zo. En anders, so be it, i’ll enjoy the ride 🙂 

Dag 17, counting down

De laatste dag dat ik voorlopig van de afdeling mag, morgen begint de chemo. Wel gezellig wakker worden met Anouk naast mij, heerlijk! We beginnen de dag goed na het ontbijt, lekker even een gebakje beneden halen. 

Koffiemomentje  

En uiteraard door, want de lunch vieren we ook gezellig beneden! We nemen het er allebei van, dat moge duidelijk zijn. Lief en leed deel je samen, dus ook thee en vreten haha! We zijn heel solidair.

Gelukkig ook nog bezoek haha! Anouk haar ouders en zus nog even op de koffie, genoeg support en gezelschap 🙂

En dan een ander groot moment.. Aangezien je sneller je haren verliest van de chemo dan Max Verstappen vandaag zijn eerste plek (hun hun..) gaan wij de tondeuse testen! En wat kan ze het toch goed!

Maar zonder grappen, het was het waard. Een heerlijk moment, het geld mag binnenkort gedoneerd worden aan KWF en ik heb weer een fris koppie! 

Anouk mag zich geslaagde kapper noemen! 

Een hoop lol om mijn haar er af te halen, love it! De dag is gelukkig nog niet voorbij, want er is 1 moment waar ik eigenlijk dus al een hele week op uit kijk..Hetzelfde moment waar ik naar uitkeek toen ik terug was uit Albufeira. Een diner/snack waar ik soms van kan watertanden en ik voorlopig niet mag eten: Een heerlijke Pokebol van Ohana! Dank jullie wel Hans, Jally, Michelle & Anouk om lekker met z’n allen dit te gaan eten, heer-lijk! Een goede afsluiter. 

De visite is nu weg, Anouk is ook net weg, ik kruip mijn bedje in. Gek genoeg kijk ik uit naar morgen, benieuwd wat het eindelijk gaat worden, hoe het gaat voelen. Het voelt een beetje als vroeger dat je bij een weiland staat met een afrastering van stroomdraad. Je moet het vast pakken, je weet dat je een opdonder gaat krijgen, maar hoe erg? Hoe lang? Of valt t allemaal mee? Of is het heftiger dan je dacht? Als een klein schoffie vol energie en spanning. Absoluut geen zorgen, juist een tikkeltje gezonde spanning en oprecht gewoon een dosis nieuwsgierigheid. Let’s het this party started! Welterusten 🙂

Dag 16, weekend!

We gaan het weekend in! En dat betekend maar 1 ding, Anouk mag een avondje uit logeren. Uiteraard had ik blijkbaar weer een grote waslijst aan eisen: 

Ze zorgt zo goed voor mij!

Lekker veel eten, chipjes en gezelligheid! Ook zuslief is er bij met diner, nog even buiten de deur gezellig gegeten weer! Heerlijk bijgepraat, lekker ontspannen zo richting maandag. 

Lekker beneden eten 🙂 

Anouk en ik hebben heerlijk filmavondje gehad, ‘Secret life of pets’ gekeken, misschien weten we nu meer wat Soyala uitvreet als wij er niet zijn haha! Met wat nootjes en popcorn op de (slaap)bank. Het was een relaxt dagje, weinig zorgen & weinig nieuws te melden, maar wel een topdag gehad!

Privé bioscoop

En uiteraard is een slaapfeestje niet compleet zonder wat gekeet! Mijn bed en afstandsbediening blijft leuk. Good night! 

Dag 15, eindelijk wat actie!

De dag met actie begint al goed! 

Race door de gang

De eerste actie was gelijk tijdens bezoek uur (sorry!), de lijn voor infuus in mijn borst werd gezet. In een OK met een mega (maar echt mega) scherm om live mee te kijken dat de naald goed de bloedbaan ingaat, serieus ik denk dat die artsen hier ook gewoon avonds filmavondje houden. Maar interessant om mee te kunnen kijken!  Zo leer je ook nog eens wat haha! 

Om twee uur ging de ruggenprik beginnen. Ik zag er wat tegenop, maar door alle extra hulpmiddelen zoals verdoving en het zetten van de naald met hulp van een echo ging verliep het heel soepel en pijnloos, dat mag vaker zo. Met de prik hebben ze hersenvloeistof afgenomen om te onderzoeken of er iets van kanker in de hersenen aanwezig is, en omdat er al een spuit in zit een kleine dosis speciale chemo er terug ingespoten. Maar als er niks gevonden wordt hoeft het dus niet vaker, het is uit voorzorg. In feite dus nu al begonnen! Maar merk nog niks, behalve wat beurse rug (oh spit flashbacks haha..) 

De kaartjes moeten natuurlijk opgehangen kunnen worden, dus heeft Anouk in haar shopping spree met de familie wat magneetjes gekocht! Dank voor de kaartjes tot nu toe! En om de kaalheid van de chemo voor te zijn ook gelijk maar een tondeuse meegenomen, kan ik (en zij) er alvast aan wennen.. 

Magnets!

Tenslotte hebben we nog even heerlijk romantisch kunnen dineren met kaarslicht! Je verwacht het gewoon niet hier.. En we zijn al wat plannen aan het smeden, dit weekend wordt een gezellig weekend op de afdeling! 

Gezellig!

Als laatst nog even een daily recap, korte samenvatting en welterusten!