Dag 660 en 661: Schiermonnikoog

Het was zo ver! We hadden een aantal dagen geleden kunnen regelen dat we met Stichting Ambulance Wens 2 dagen naar Schiermonnikoog konden gaan. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, dit was voor ons ook voor het eerst dat we met deze Stichting weg gingen. Op zondag 9 augustus stond de ambulance met de 2 vrijwilligers om 09:00 uur bij ons op de stoep. Wel vroeg opstaan dus, maar dat was het zeker waard! Het was een lange tocht naar Lauwersoog, waar de boot naar Schier vertrekt. Maar gelukkig was de ambulance van alle gemakken voorzien. We hadden lekkere airco, een gezellig muziekje en ook Monique was bij ons in de ambulance ingestapt. De ouders van Chris waren net voor ons vertrokken, zodat ze dezelfde boot konden nemen als wij. Hoewel het bijna bij Lauwersoog toch nog wat spannend werd of we de boot gingen halen, heeft onze chauffeur Ron er alles aan gedaan en met resultaat! De boot was gehaald en de pret kon beginnen! Dat we aankwamen op het eiland trokken we meteen veel bekijks met de ambulance. Schier is auto-luw en niet zo heel groot, dus we vielen lekker op. We zijn als eerste naar het hotel gegaan om onze spullen af te zetten. Chris had ook wat rust nodig van de reis, dus is toen ook even op bed gaan liggen. Toen heb ik samen met Monique een rondje over het eiland gedaan en uiteindelijk beland bij de oom en tante van Chris, die een huisje op Schier hebben en daar toevallig ook dat weekend waren. Chris belde na een tijdje dat hij er klaar voor was en de reis langs memory-lane kon beginnen. We zijn als eerste naar het huis gegaan waar Chris vroeger met Monique en zijn ouders gewoond heeft. Er was niemand thuis, dus we hebben uitgebreid de tijd genomen om even rond te snuffelen. De buurvrouw kwam op een geven moment wel bezorgd naar buiten (die had de ambulance zien staan), maar was al snel weer gerustgesteld. We vervolgde onze tocht langs zijn oude basisschool, het oude huis van Peter en Sonja (waar hij een jaar gewoond heeft om zijn basisschool af te maken) en door naar de Berkenplas waar Chris veel rondgehangen heeft op de warme dagen. Voor de mensen van de Ambulance Wens was niets te gek, dus Chris werd met zijn brancard over het schelpenpad (zelfs een stukje off-road haha) gereden naar de plek waar we het beste uitzicht hadden over de Berkenplas. We hebben daar met elkaar wat foto’s gemaakt en zijn toen weer hotelwaards gegaan. Daar heeft Chris nog heel even kunnen liggen, voordat we uiteten gingen. Chris had in de middag al een mooi restaurant gezien en toen denk ik ook al bedacht wat hij ging eten, want daar was hij wel heel snel uit 😉 Een bord spareribs mocht het worden en daar heeft hij heerlijk in gegeten! Zelfs nog een dame blanche na, zo veel heeft hij in tijden niet meer gegeten. De after diner dips zijn wel altijd gigantisch, dus Chris is daarna lekker op zijn bed gaan liggen. Maar veel tijd hadden we niet, want we wilde nog even naar het Noorderstrand. Hier werkt het neefje van Chris en die wilde hij nog graag even gedag zeggen. Ook hebben we daar een prachtige zonsondergang gezien! Toen ging bij Chris wel echt het lichtje uit en is hij naar bed gegaan. Ik hebben daarna samen met Jeroen, Ingrid (oom en tante van Chris), Monique en zijn ouders nog wat gedronken bij Tox, de bar waar zijn nichtje ook aan het werk was. Rond 11 uur besloten we allemaal naar onze hotelkamers te gaan (die lagen vanwege het laat boeken in combinatie met het hoogseizoen verdeeld over het eiland). Dat ik bijna bij mijn kamer was zag ik dat Ron en Erica (vrijwilligers van de stichting) nog buiten zaten en hebben we nog even lekker zitten kletsen. Om 2 uur vonden we het mooi geweest en hebben wij ook dromenland opgezocht.

De volgende ochtend hadden we om 9:15 uur afgesproken voor het ontbijt. Chris had zijn eigen goedemorgen mee en we konden voor hem alleen wat fruit meenemen bij het buffet. We merkte wel dat Chris enorm moe was van gister, dus we waren blij dat we gisteren al zoveel hebben kunnen zien van wat Chris graag wilde. Na het ontbijt is Chris nog even in zijn bed blijven liggen en hebben Monique en ik met Erica en Ron lekker bij Tox op het terras gezeten. Het waren natuurlijk enorm warme dagen, maar op Schier is het gelukkig altijd een aantal graden koeler en een windje, dus het was best aangenaam in de schaduw. Toen Chris opgeladen was, zijn we eerst naar de oude schoolmeester van Chris gegaan die nog op het eiland woont. Het was erg bijzonder om ook die mensen te mogen ontmoeten en herinneringen op te halen van de basisschool tijd. Chris was na dit bezoek erg moe, maar wilde nog wel graag naar het zwembad en de ijsbaan. Hij bleef lekker in de ambulance liggen, maar we hebben het wel allemaal gezien. Hoewel ik de ijsbaan in eerste instantie niet herkend had (het was een open veldje met een sloot die vol gegroeid was met riet, ik dacht; waarom stoppen we nu hier haha). Toen we dat gezien hadden, was het hele lijstje van Chris afgewerkt. We zijn toen nog even naar zijn oom en tante gegaan zodat hij daar nog even op bed kon rusten, voordat we om 16:30 uur de boot weer terug naar Lauwersoog namen. Eenmaal weer aan de wal moest er natuurlijk ook nog gegeten worden en hebben we in Joure een stop gemaakt bij Chris zijn favoriet, de gouden M. Uiteindelijk voor het toetje met de ambulance door de drive en het avontuur was compleet! Uiteindelijk waren we om 23:00 uur weer in Bergen op Zoom en hebben we heerlijk kunnen slapen na dit mooie weekend!

Wij zijn de Stichting Ambulance Wens en natuurlijk de twee geweldige vrijwilligers Ron en Erica onwijs dankbaar dat ze Chris zijn laatste wens mogelijk hebben gemaakt. Dit waren prachtige dagen en herinneringen die we nooit meer zullen vergeten! De stichting draait volledig op vrijwilligers en donaties. Om nog meer mensen hun laatste wensen uit te laten komen, hebben zij deze donaties hard nodig. Mochten jullie dus iets kunnen missen, maak een donatie aan de Stichting Ambulance Wens en zorg ervoor dat nog veel meer mensen dit soort prachtige herinneringen kunnen maken met hun (terminale) familielid. https://www.ambulancewens.nl/doneren